Opis zaprojektowanej konstrukcji, obliczenia sprawdzające
Ostatnia modyfikacja doprowadziła do uzyskania konstrukcji, która pod względem wytrzymałościowym spełnia założone kryteria. W ostatnim kroku projektowym zdecydowano się na ujednolicenie grubości blach kolumny górnej. Zastosowano w większości grubości 55 mm oraz 60 mm na płaszczu w miejscu oparcia kolumny górnej o pal. Dzięki temu nie ma skoków naprężeń w miejscach zmian grubości oraz technologiczni konstrukcja jest łatwiejsza do wykonania.
W tym wariancie masa kolumny głównej wzrosła do 377t, a całkowita mas stali wynosi 1452t. Rys. 20 przedstawia konstrukcję po wprowadzeniu opisanej zmiany.
Rysunek 20. Geometria dla ostatniej iteracji
Na rys. 21 i 22 przedstawiono wyniki naprężeń i deformacji ostatecznej wersji konstrukcji wsporczej. Naprężenia maksymalne dla iteracji nr 3 wyniosły 284 Mpa, wystąpiły w poszyciu pala na wysokości wyjścia pala z gruntu. W tym miejscu zaleca się zastosować stal o podwyższonej wytrzymałości NV A36 oraz A32 wg [6] . W kolumnie górnej maksymalne naprężenia wyniosły 258 MPa w rejonie miejsca oparcia kolumny o pal oraz na poszyciu przy kołnierzu górnym. W tych rejonach zaleca się zastosowanie stali o podwyższonej wytrzymałości NVA32 wg [6].
Przemieszczenie maksymalne kołnierza mocującego fundamentu na kierunku działania siły wyniosły 1315 mm.
Rysunek 21. Naprężenia zredukowane w-g Hubera [MPa]
Rysunek 22. Przemieszczenia wypadkowe [mm]